HOFFELIJKHEID, RESPECT … MAG HET NOG? OF ZIJN DEZE WAARDEN VANDAAG “gedeleted”?

Hoffelijkheid

Het openbaar vervoer is er voor iedereen en vandaag worden we allemaal aangemoedigd om de auto te laten staan en er gebruik van te maken. En dit doe ik dan ook.

Onafgezien van het feit dat je vaak nog sneller bent met de auto dan met de tram, bus, trein of metro (omdat de verbindingen niet efficiënt zijn of omdat er te weinig chauffeurs beschikbaar zijn of andere redenen) valt het mij op dat hoffelijkheid en respect voor de medereizigers vaak ver te zoeken zijn.

Je plaats afstaan aan een oudere, aan een reiziger die met kleine kinderen reist of aan medeburgers die zich moeilijk voortbewegen zou een automatische reflex moeten zijn. Alhoewel er gelukkig wel nog mensen zijn die hiervoor oog hebben, zowel volwassenen als jongeren en vaak, stel ik vast, mensen van andere origine, verdient dit punt toch meer aandacht. Maakt “hoffelijkheid” geen deel meer uit van ons DNA?

Zijn het de ouders, de opvoeders, de scholen die dit moeten aanleren? Is het “individualisme” in onze maatschappij “een normaal gedrag” geworden?

Soms is het ook zo dat jongeren zo intens aan het praten zijn met hun vrienden dat ze geen oog hebben voor reizigers die een zitplaats verdienen.

En het is ook opvallend dat slechts weinigen het aandurven om een zitplaats te vragen. Is dit uit angst voor een negatieve reactie of waarom?

Respect

We leven in een maatschappij waar de gsm niet meer is weg te slaan. En tijdens een rit met het openbaar vervoer stel ik vast dat de meerderheid van de reizigers dit het moment vinden om spelletjes te spelen of een lang gesprek te voeren of alle berichten op hun accounts te lezen…. Geen probleem als je hierdoor anderen niet verplicht om mee te luisteren naar hun gesprekken. Maar ik stel vast dat dit vaak onmogelijk is omdat er zo luid wordt geroepen door de telefoon (misschien door het achtergrondgeluid in tram, trein, bus?) dat je dit enkel nog zou kunnen vermijden mits ” boules quies” in je oren. Natuurlijk heb ik begrip voor mensen die even een dringend telefoontje moeten doen, maar de meeste telefoongesprekken zijn gewoon lange babbels met familie, kennissen of vrienden.

In sommige treinen wordt aan de reiziger gevraagd om te telefoneren in een apart compartiment of alleszins ervoor te zorgen andere reizigers niet te storen. Een zeer goed initiatief dat zeker ook in bus, metro en tram nuttig zou zijn. Misschien een idee voor een campagne?

Een evolutie al jaren is “de rugzak”. Praktisch want je hebt je handen vrij, makkelijker te dragen dan een tas in je hand, beter voor de rug van de schoolgaande kinderen en studenten en eigenlijk iedereen. Maar… hoe vaak gebeurt het niet dat je hierdoor slag en stoot geeft aan je medereizigers. Zeker niet moedwillig maar je draait je om en… het gebeurt. Persoonlijk probeer ik, als het kan, om “slag en stoot” te vermijden als ik het zie aankomen en ja, ik durf mijn medereiziger ook vriendelijk vragen om de rugzak tijdens de rit in de hand te nemen en meestal met een positief gevolg. En een tweede idee voor een campagne….

En ja, een gedragsverandering is niet gemakkelijk te verwezenlijken en vraagt wellicht nog veel meer dan affiches of andere die de reizigers er attent op maken. Maar toch denk ik dat dit ertoe kan leiden dat sommigen hiermee zullen rekening houden. Een start om meer aandacht en respect te hebben voor medeburgers.

WAT DENK JIJ HIERVAN? MISSCHIEN VIND JE MIJ NU WEL NAIEF? INTOLERANT? IK KAN JE GERUSTSTELLEN, DAT BEN IK NIET. IK PROBEER GEWOON CONSTRUCTIEF EEN OPLOSSING TE ZOEKEN VOOR EEN AANGENAMER OPENBAAR VERVOER VOOR IEDEREEN.